Op de grens van de oase en woestijn.

Zagora is een klein stadje en ligt diep in de woestijn, niet ver meer van Algerije. Veel toerisme is hier nog niet. Het is hier flink warm, 's ochtends om 10.00u is het al dik 30 graden. We gaan naar de markt in een nabijgelegen dorpje nog verder naar het zuiden. Meer afgelegen kan haast niet in Marokko! De markt is fantastisch, een heksenketel van mensen en dieren. Alles is hier te koop: groente, fruit, huishoudspullen, schapen, geiten enzovoort. Er zijn zelf kruidendokters (voor familie- ingewijden: Brenda's) die voor elke kwaal wel een kruidenmengseltje hebben. 
Er wordt veel schaap gegeten in Marokko, je ziet ze overal. Het vervoer van schapen en geiten gaat boven op de auto, met de poten bijeengebonden in de bagageruimte van de auto of over de benzinetank van de brommer. Ze zijn behoorlijk duur: kosten ongeveer een maandsalaris.

Wij vallen wel op als toeristen met een grote camera op deze markt en zijn net zo goed een bezienswaardigheid als wij hun vinden. Daarna gaan we de kasba in, ongelofelijk dat hier nog mensen wonen. Al gauw hebben we een sliert kinderen achter ons aan. Die waren we ook snel weer kwijt nadat we een gebouw binnengingen waar op de binnenplaats getoond werd hoe zilverbeslag voor deuren, meubels en koffers werd gemaakt. De gloeiend hete zilvermassa werd met de hand!!!!!!!! in een kleine kleimal gegoten. Na de eerste afkoeling werd de klei gebroken en kwam een er prachtig stukje zilverwerk uit.
Nadat we hier lang hebben rond gezworven wandelen we via de dadelpalmoase weer naar het hotel.
' s Avonds eten we een salade in een heel klein Marrokaans restaurantje, ze hebben maar een paar dingen van de kaart in huis. De tomaten en komkommers moeten zelfs nog even gehaald worden, maar wat we krijgen is goed. In het hotel sluiten we de dag af met een glaasje rosé in een verder (bijna) alcoholvrije vakantie.